Μανιφέστο
Το Νήμα του Φωτός
Υπάρχουν δρόμοι που δεν τους εφευρίσκουμε, απλώς τους ακολουθούμε, μερικές φορές ενάντια σε όλα, αλλά πάντα με την καρδιά μας.
Ορισμένες κλίσεις επιβάλλονται σιωπηλά. Οι πορείες δεν αποφασίζονται, γράφονται καθώς επιστρέφουμε σε ό,τι πραγματικά έχει σημασία. Η Fosfens δεν είναι προϊόν ενός σχεδίου ούτε η συνέχεια ενός παιδικού ονείρου. Είναι μια γλυκιά αναγκαιότητα, ένα νήμα που δεν τέντωσα εγώ, αλλά ακολούθησα, σχεδόν παρά τη θέλησή μου. Μια επίμονη διαίσθηση, που γεννήθηκε από το βλέμμα στραμμένο στο φως και την βαθιά επιθυμία να το φροντίσω.
Η Fosfens γεννήθηκε σε ένα οικογενειακό εργαστήριο, στο κέντρο μιας ιστορικής δραστηριότητας αφιερωμένης στην αεροναυπηγική. Ο αδελφός μου ανέλαβε τα ηνία με σιωπηλή αυστηρότητα, συνεχίζοντας το έργο του πατέρα μας. Έδωσα στη Fosfens ζωή όπως όταν εισάγεις μια νέα νότα σε μια παλιά παρτιτούρα: με σεβασμό, με πειθαρχία, με τη θέληση να παραταθεί μια σπάνια τεχνογνωσία σε έναν κόσμο ευαισθησίας, οικειότητας και φωτός υψηλής ακρίβειας.
Διαμόρφωσα αυτό το έργο με όλα όσα είχα μάθει στις μεγάλες πολυεθνικές. Όχι σε αντίθεση, αλλά σαν μια ανατροπή. Αυτός ο κόσμος μου δίδαξε την αποτελεσματικότητα και τα πρότυπα. Αλλά κυρίως, μου χάρισε συναντήσεις: μοναδικές προσωπικότητες, διακριτικούς δασκάλους, λαμπρές ατέλειες. Υπήρξαν επίσης εκείνα τα χρόνια, ρυθμισμένα από αστέρια Michelin στο χέρι, με τα μεγαλύτερα τραπέζια της Γαλλίας ως καθημερινό πεδίο. Κάθε γεύμα γινόταν αίθουσα συνεδριάσεων. Γνήσιες ανταλλαγές, απρόσμενες συμπάθειες, μια τέχνη ζωής που δεν ξέχασα ποτέ.
Και ύστερα ήταν οι νύχτες. Δεν κοιμόμουν σε ξενοδοχεία ούτε σε παλάτια, αλλά σε γαλλικά κάστρα, συχνά εκτός των τυπικών διαδρομών. Οι ιδιοκτήτες με υποδέχονταν σαν προσκεκλημένο, όχι σαν πελάτη. Μιλούσαν για τον χώρο τους, τις πέτρες τους, την ιστορία τους. Τα γεύματα ήταν ζωντανά, γενναιόδωρα, αξέχαστα. Σε αυτές τις στιγμές, ανάμεσα σε δύο ραντεβού, κατάλαβα τι σημαίνει αυθεντικότητα: μια λέξη που δεν απλώς προφέρεται, αλλά βιώνεται.
Σήμερα, όλα αυτά έχουν αλλάξει και είμαι πλήρης. Μαγειρεύω στο σπίτι όπως στο εργαστήριο. Είναι η πράξη της επιστροφής μου, ο τρόπος να επανασυνδεθώ, να επιβραδύνω ανάμεσα σε δύο δημιουργίες. Δεν ταξιδεύω πια μόνος ούτε κοιμάμαι σε μακρινά κάστρα. Κοιμάμαι στο σπίτι μου, συναντώ τα παιδιά μου νωρίς το πρωί και επιστρέφω πριν πέσει η μέρα. Μια άλλη πλούσια εμπειρία, πιο διακριτική, αλλά ατελείωτα πιο δίκαιη.
Η Fosfens γεννήθηκε από αυτή τη γόνιμη ένταση: ανάμεσα στην υπερ-ακρίβεια των εργαλείων μηχανικής και την τρυφερότητα της χειροτεχνίας· ανάμεσα στην οικογενειακή κληρονομιά και μια νέα οπτική της οπτικής άνεσης· ανάμεσα στην πιο αυστηρή τεχνική και την ποίηση ενός ευγενικού φωτός. Ποτέ δεν επρόκειτο να γοητεύσει, αλλά να φωτίσει με φροντίδα, να αποκαλύψει χωρίς να επιβάλλει, να δημιουργήσει παρουσίες ικανές να κατοικήσουν έναν χώρο χωρίς ποτέ να τον κυριαρχήσουν.
Ο πατέρας μου θα μπορούσε να υποχωρήσει. Διάλεξε να μείνει. Κάθε μέρα είναι εκεί, προσεκτικός χωρίς παρεμβάσεις. Δεν είναι μηχανικός, αλλά διαθέτει ακριβές και κοφτερό βλέμμα, καλλιεργημένο από περισσότερα από μισό αιώνα authenticité, ικανό να μεταδώσει χωρίς περιττές λέξεις. Δεν διαπραγματεύεται ποτέ.
Η μητέρα μου καλλιέργησε μια άλλη φλόγα: ευγένεια, γεύση, αόρατη φροντίδα. Αυτή μου μετέδωσε το πάθος για τη μαγειρική, μια απλή αλλά ουσιαστική πράξη. Η τέχνη της λεπτομέρειας συντονίζεται με εκείνη του φωτός. Στο φούρνο ή σε μια δέσμη φωτός, η προσοχή παραμένει η ίδια: αργή, υπομονετική, στοργική.
Η Fosfens είναι επομένως ένας χώρος συμμαχιών, διασταυρούμενων χειρονομιών, γνώσεων σε διάλογο. Κάθε φωτιστικό σχεδιάζεται και κατασκευάζεται με εξαιρετική ακρίβεια. Χρησιμοποιούμε τις ίδιες μηχανές όπως στην αεροναυπηγική, αλλά με διαφορετικό στόχο: όχι απόδοση, αλλά άνεση. Όχι ακατέργαστη αποτελεσματικότητα, αλλά αρμονία. Τα κομμάτια μας δεν παράγονται σε σειρά: είναι σύντροφοι, προορισμένοι να διασχίσουν χρόνια, χώρους και ζωές.
Αυτή η περιπέτεια θα είχε παραμείνει ανεκπλήρωτο γράμμα χωρίς την Elena, που πίστεψε σε αυτό το έργο πριν καν φέρει το όνομά της. Είδε εκεί που άλλοι αμφέβαλαν. Κράτησε το φως σιωπηλά όσο εγώ ξαναβρήκα το βλέμμα μου. Η Fosfens της χρωστά πολλά.
Και μετά υπάρχει ολόκληρο το σπίτι. Η νύφη μου, που με το φωτογραφικό της βλέμμα αιχμαλωτίζει την ψυχή των κομματιών μας. Ο αδελφός μου, που η ηρεμία του σταθεροποιεί ό,τι προσπαθώ να ανυψώσω. Ο πατέρας μου, ο φύλακας. Η μητέρα μου, η πηγή. Τα παιδιά μου, που λαμβάνουν αυτή την κληρονομιά με τρυφερότητα.
Η Fosfens δεν είναι μια συνηθισμένη επιχείρηση. Είναι χώρος για να αναπνεύσεις, καμίνι, δωμάτιο ηχώ ανάμεσα σε φως και ύλη, παρελθόν και μέλλον. Ό,τι κατασκευάζουμε δεν είναι απλά φωτιστικά. Είναι θραύσματα σύνδεσης, διακριτικές δέσμες προσοχής, αντικείμενα που δεν προσθέτουν τίποτα αλλά αποκαλύπτουν τα πάντα.
Αν διαβάζετε αυτά, ίσως κι εσείς ψάχνετε φως που δεν εκτυφλώνει αλλά συνοδεύει, που δεν επιδεικνύει αλλά ψιθυρίζει, φως που σέβεται.
Καλώς ήρθατε,
Μilan – Ιδρυτής της Fosfens
Αποκάλυψη
Φως για την Τέχνη
Ένα φωτιστικό Fosfens δεν δίνει ποτέ παράσταση. Δεν αναζητά τον θαυμασμό, σιωπά, υποχωρεί, προσαρμόζεται, για να αποκαλύψει καλύτερα ό,τι φωτίζει. Εκεί όπου άλλοι προβάλλουν, αυτό υποδέχεται. Εκεί όπου κάποιοι επιβάλλουν, αυτό αγκαλιάζει. Είναι αυτή η διακριτική πνοή που ξυπνά τα υπνωτισμένα χρώματα, αυτή η φωτεινή σιωπή που αποκαλύπτει μια ύλη, μια πρόθεση, ένα ίλιγγο.
Ένας μεγάλος πίνακας, ένα παλιό σκίτσο, ένα πατιναρισμένο μπρούντζο ή μια ασημένια φωτογραφία: κάθε έργο φέρει μέσα του μια μνήμη που μόνο ένα δίκαιο φως μπορεί να επικαλεστεί. Τα όργανά μας δεν γίνονται ποτέ το θέμα. Συνεργάζονται με τον καμβά όπως ένας πιανίστας συντονίζεται με τη παρτιτούρα. Δεν προηγούνται της τέχνης. Την συνοδεύουν με την ευλάβεια όσων γνωρίζουν ότι είναι εκεί μόνο για να υπηρετήσουν.
Απαιτείται ακριβής πυκνότητα, αψεγάδιαστη χρωματική πιστότητα, τέλεια δεξιοτεχνία στην κατεύθυνση και τη θερμοκρασία για να παραμείνει πιστό στο φωτισμένο έργο. Όλα αυτά τα προσφέρουμε, γιατί στη Fosfens, ο ρόλος του φωτός δεν είναι να λάμπει για τον εαυτό του, αλλά να αποκαλύπτει, σαν ψίθυρος από τα χείλη.
Ανάγνωση
Φως για το Πνεύμα
Υπάρχουν φώτα που διεγείρουν, άλλα που απαιτούν, και έπειτα, υπάρχουν εκείνα που ηρεμούν, που καταπραΰνουν, που γίνονται η επέκταση της σκέψης. Αυτό είναι το φως που θέλαμε να δημιουργήσουμε: ένα απαλό, λεπτό, σχεδόν ανεπαίσθητο φως, που ποτέ δεν αποσπά, αλλά υποστηρίζει, αδιάκοπα, την εσωτερική κίνηση.
Το διάβασμα απαιτεί μια μορφή σιωπής, μια προσοχή χωρίς ένταση, ένα φως που δεν ενοχλεί, που δεν τρεμοπαίζει, που δεν παλμοδοτεί. Αφαιρέσαμε κάθε τρεμοπαίξιμο, σταθεροποιήσαμε το φάσμα, για να δημιουργήσουμε μια οπτική ατμόσφαιρα σπάνιας ηρεμίας. Ένα φως που δεν κουράζει τα μάτια, ούτε την καρδιά, ούτε τη στιγμή.
Σε αυτή τη λεπτή ισορροπία, το φως Fosfens γίνεται σύμμαχος. Συνοδεύει την απομόνωση της ανάγνωσης, τη συγκεντρωμένη μελέτη, τον νυχτερινό στοχασμό. Δεν γίνεται αντιληπτό. Και όμως, όταν σβήνει, είναι ο κόσμος που αδειάζει.
Παρουσία
Φως για την Καθημερινότητα
Ποτέ δεν πιστέψαμε σε ένα φως επίδειξης. Αυτό που αναζητούμε, αυτό που δημιουργούμε καθημερινά, είναι ένα φως παρουσίας, ένα φως που συνταιριάζει με την αργή κίνηση ενός πρωινού, με το φως ενός χειμωνιάτικου απογεύματος, με την ήπια κόπωση ενός κοινού δείπνου. Ένα φως που ακούει, που σέβεται, που συνοδεύει.
Ακολουθεί τις απλές κινήσεις, τα βήματα με προσοχή, τα βλέμματα στραμμένα σε οικεία πρόσωπα. Αγκαλιάζει τον κύκλο των ωρών, χωρίς ποτέ να τον αντικρούει. Γνωρίζει πότε να υποχωρήσει για να αφήσει την ηρεμία και να επανεμφανιστεί διακριτικά όταν ο κόσμος χρειάζεται λίγη φως. Φυλάει, χωρίς να επιβάλλεται. Φωτίζει, χωρίς να κυριαρχεί.
Το συνεχές φάσμα των μονάδων μας, η πιστή απόδοση των χρωμάτων, η θερμοκρασία ρυθμισμένη όσο το δυνατόν πιο κοντά στο φυσικό φως: όλα αυτά δεν γίνονται για εντυπωσιασμό. Σκέφτονται για να ανακουφίζουν. Για να τυλίγουν την καθημερινότητα σε μια φωτεινότητα που φροντίζει, που σέβεται, που αγαπά.
Τεχνική Κληρονομιά
Φως για να Διαρκεί
Αυτό που δεν φαίνεται σε ένα φωτιστικό Fosfens είναι συχνά εκείνο που απαιτεί τη μεγαλύτερη προσοχή. Πίσω από τη γαλήνια σιλουέτα ενός MagicEye ή τη λεπτότητα ενός Corduroy κρύβονται ώρες προγραμματισμού, κατεργασίας, ρύθμισης και ελέγχου. Αυτή η τεχνογνωσία, κληρονομιά της αεροναυτικής μας ιστορίας, είναι αόρατη. Και όμως, είναι παντού.
Φρεζάρισμα 5 αξόνων, ανοδίωση υψηλής ακρίβειας, συναρμολόγηση σε καθαρό χώρο, επιλογή εξαρτημάτων κατά παραγγελία: τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη. Η απαίτηση δεν διακηρύσσεται, αποδεικνύεται. Και εμείς επιλέξαμε να την φτάσουμε στο ανώτατο επίπεδο, χωρίς ποτέ να την διεκδικούμε παρά μόνο μέσω της αξιοπιστίας των εξαρτημάτων, της καθαρότητας των φινιρισμάτων, της ομορφιάς της χειρονομίας.
Αυτή η φροντίδα δεν μαθαίνεται από βιβλία, προέρχεται από μια κουλτούρα, μια κληρονομιά μηχανικής και αυστηρότητας, που μεταδίδεται από πατέρα σε γιο, από μηχανή σε χέρι, από βλέμμα σε βλέμμα. Αυτό που δεν φαίνεται είναι που εγγυάται τη διαχρονικότητα, και σε κάθε φωτιστικό Fosfens, αυτή η αορατότητα είναι η υπογραφή μας.
Ενσαρκωμένο Όραμα
Φως για τη Μετάδοση
Fosfens δεν γεννήθηκε από ένα επιχειρηματικό σχέδιο αλλά από ένα όραμα, από μια άρνηση του έτοιμου να σκεφτείς, του αναλώσιμου, του κυνηγιού της καινοτομίας χωρίς ουσία. Δεν πουλάμε φωτιστικά, χτίζουμε ένα σπίτι, έναν τρόπο ύπαρξης στον κόσμο, έναν τρόπο να φωτίζουμε δίκαια.
Το μοντέλο μας είναι λιτό, απαιτητικό, ανθεκτικό. Δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει σε μια αγορά, αλλά να εφεύρει μια γλώσσα, μια γλώσσα του φωτός, μια γραμματική των σκιών, των αποχρώσεων, των σιωπών. Προτιμούμε τους πιστούς πελάτες από τον όγκο πωλήσεων, τα κατοικημένα σπίτια από τις θορυβώδεις βιτρίνες, τις υπομονετικές κινήσεις από τα εντυπωσιακά στιγμιότυπα.
Και αν τα χρόνια γίνουν αιώνες, αν η Fosfens ενταχθεί στη γενιά των οίκων που διασχίζουν τον χρόνο με συνέπεια, όπως Les Hénokiens, δεν θα είναι για να υψώσει μια σημαία ή να διεκδικήσει έναν τίτλο. Θα είναι για να παρατείνει μια διακριτική υπόσχεση: να προσφέρει δίκαιο φως και στο πέρασμά του να μεταδίδει έναν τρόπο να διαρκείς χωρίς ποτέ να φθείρεσαι.
Από τον Λαό
Η Έμπνευση μέσα από τις Συναντήσεις
Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στην Αγγλία, σε μια τηλεοπτική συναυλία, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, μια δημοσιογράφος ρώτησε τον Jimi Hendrix από πού αντλούσε την έμπνευσή του. Απάντησε απλά: «From the people».
Την εποχή εκείνη, αυτά τα λόγια με άγγιξαν λίγο, αλλά σήμερα ηχούν βαθιά μέσα μου. Όπως και εκείνος, αντλώ τη δημιουργικότητά μου από τις συναντήσεις και τις ανταλλαγές.
Το φως που διαμορφώνω στη Fosfens γεννιέται από αυτές τις ανθρώπινες ιστορίες που διασταυρώνονται με τη διαδρομή μου.
Όπως έλεγε ο Jimi: «All I’m gonna do is just go on and do what I feel.»
Κοινό Φως
Ingo Maurer X Fosfens
Ήδη δέκα χρόνια…
Το 2015, μια απίθανη συνάντηση συνέβη μεταξύ του Ingo Maurer, ποιητή και οραματιστή του φωτός, και εμού, ενός παθιασμένου τεχνίτη. Το 2016, αυτή η σχέση αναπτύχθηκε αργά και σταθερά, θρεμμένη από εμπιστοσύνη, ειλικρινείς διαλόγους και μια κοινή οπτική: εκείνη ενός φωτός που κατοικείται και ελευθερώνεται. Η ζωή, με τη γλυκιά της αδυσώπητη ροή, πήρε πρώτα τη Jenny και κατόπιν τον ίδιο τον Ingo, στερώντας μας από το αριστούργημα που ονειρευόμασταν να δημιουργήσουμε μαζί.
Μια μέρα μου εκμυστηρεύτηκε:
«At the beginning of my career… I focused a lot on the shape of lamps. Later I realized that the light itself is much more important than the form.»
Αυτά τα λόγια ηχούν σήμερα σαν πυξίδα για τη Fosfens. Εκείνος, ο αλχημιστής του άυλου. Εγώ, ο τεχνίτης που πλάθει το φως χωρίς ποτέ να το περιορίζει. Κάθε ακτίνα που διαμορφώνουμε ψιθυρίζει αυτήν την πολύτιμη κληρονομιά, αυτήν την αναζήτηση ενός ζωντανού φωτός, γεμάτου συναισθήματα και νόημα.
Θυμάμαι το βλέμμα του όταν μου σύστησε τον γαμπρό του: μια σιωπηλή υπερηφάνεια που τότε δεν είχα κατανοήσει πλήρως. Σήμερα, πατέρας τεσσάρων παιδιών, αντιλαμβάνομαι πόσο η λέξη φως συνδέεται με τη μετάδοση.
Μοιραζόμαστε αυτό: το φως και εκείνους που αγαπάμε.
Ευχαριστώ, Ingo.
Elena
Lumen Quietum
Υπάρχουν παρουσίες που ποτέ δεν ανακοινώνονται και, ωστόσο, μεταμορφώνουν τα πάντα. Η Elena ανήκει σε αυτές. Δεν μιλά δυνατά, αλλά κάνει να ακουστεί αυτό που έχει σημασία. Δεν αναζητά το φως· το δημιουργεί, χωρίς εμφανή προσπάθεια, και τα πάντα φωτίζονται γύρω της.
Στη Σορβόνη, εξερευνά τον ρόλο της συν-ερμηνείας στον Προυστ και τον Τζόις, βυθιζόμενη στις πτυχές του χρόνου και της μνήμης. Μαθαίνει να διαβάζει ανάμεσα στις γραμμές, να ακούει όσα τα λόγια δεν λένε, να αντιλαμβάνεται το αόρατο. Σήμερα, αυτή η ικανότητα εκδηλώνεται σε κάθε χώρο που κατοικούμε, σε κάθε φωτιστικό που φανταζόμαστε: με την Elena, το φως γίνεται ευαίσθητη ύλη, σιωπηλή συνομιλία, κοινή συγκίνηση.
Ιδρύσαμε μαζί τη Fosfens, αφήνοντας πίσω μας άνετες καριέρες και προκαθορισμένα μονοπάτια. Η αγάπη, διακριτική αλλά ακαταμάχητη, μας οδήγησε σε επιλεγμένες τρέλες. Μεταξύ ζωής και ονείρου, όπως έγραφε ο Jens Peter Jacobsen, ακολουθήσαμε αυτό που φλόγιζε μέσα μας, αυτό που έδινε νόημα σε κάθε κίνηση, σε κάθε φως που δημιουργούμε.
Δεν είναι μόνο η γυναίκα μου. Είναι η καλύτερή μου φίλη, η αδελφή μου, η συνεργάτιδά μου και η ερωμένη μου. Στα εργαστήριά μας αγγίζει τα υλικά όπως αγγίζει κανείς ένα μυστικό, και τα πάντα αλλάζουν. Οι κινήσεις βρίσκουν τη σωστή τους μέτρηση, οι ιδέες ζωντανεύουν, οι λάμψεις γίνονται ακριβείς. Μαζί της, κάθε πρωτότυπο αφηγείται μια ιστορία, κάθε φως γίνεται οικείο και ζωντανό.
Η Elena διαθέτει αυτήν τη σπάνια δύναμη, διακριτική αλλά απεριόριστη, που ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά στηρίζει τα πάντα. Είναι αυτή η αόρατη βάση, αυτή η σιωπηλή πνοή, αυτό το χέρι που καθοδηγεί χωρίς να επιβάλλει. Μαζί της, το φως δεν είναι ποτέ απλό αντικείμενο: γίνεται μνήμη, παρουσία, διάλογος. Μεταμορφώνει την κίνηση σε ποίηση, τη σιωπή σε λάμψη και κάθε στιγμή σε εμπειρία.
Κι εγώ, δίπλα της, ξέρω ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω μόνος. Γιατί η Elena φωτίζει τα πάντα με τον δικό της τρόπο, και μαζί της, κάθε φως αποκτά επιτέλους καρδιά. Είναι το σιωπηλό φως που κάνει να δονείται το δικό μας.
Ex animo, Milan
Yvan Péard
Ο Φίλος Διαχρονικός
Σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια πριν, οι δρόμοι μας συναντήθηκαν στις πρώτες μέρες της περιπέτειας Ayrton. Ο Yvan, προερχόμενος από τον απαιτητικό κόσμο της ψυχαγωγίας, μόλις είχε θέσει τα θεμέλια του φωτεινού του οίκου με ένα τολμηρό πρωτότυπο: 192 διαπεραστικές LEDs Nichia 5 mm. Εγώ έφερνα τη δική μου επανάσταση, την ισχυρή LED LUXEON, που θα άλλαζε τον κόσμο του φωτός.
Θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μου, τόσο το χάρισμα και η σοφία του επιβάλλουν σεβασμό. Κι όμως, μεταξύ μας αναπτύχθηκε μια ειλικρινής, βαθιά, σχεδόν αδελφική φιλία. Θυμάμαι ακόμα τον γάμο όπου, καθισμένος δίπλα του στο τραπέζι της τιμής, ένα μη πρωτοκολλημένο χειρονομία που ήθελε να μου προσφέρει, διέκρινα τον άνθρωπο πίσω από τον αυτοδίδακτο επιχειρηματία, από τον ένστικτο δημιουργό που αφομοιώνει τα πάντα με μια ασυνήθιστη άνεση, πάντα σε αναζήτηση μιας νέας ιδέας, μιας τολμηρής έννοιας, ενός μοναδικού τρόπου να βλέπει τον κόσμο.
Είναι δύσκολο να συμπυκνωθούν είκοσι πέντε χρόνια ανταλλαγών, κοινών έργων, επιτυχιών και μάχης. Ο Yvan διαμόρφωσε, με το όραμα και την απαιτητικότητά του, πολύ περισσότερα από το τοπίο των φωτιστικών για θέαμα και εκδηλώσεις: επηρέασε τις επιλογές της ζωής μου, σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με τη σύντροφό μου.
Εκείνη την εποχή, κινούμουν στον κόσμο των πολυεθνικών, με μια δύναμη που προσέφερα πρόθυμα στο πλευρό του. Μερικές φορές χωρίς να το γνωρίζει πλήρως, συχνά περισσότερο από όσο θα φανταζόμουν ο ίδιος, προσέφερα την ενέργεια, το δίκτυο και τις δεξιότητές μου στο όφελος του έργου του. Από φιλία, από πεποίθηση, και γιατί πίστευα βαθιά σε αυτό που δημιουργούσε. Πάντα μου προσέφερε γενναιοδωρία πνεύματος και συμβουλές, και μου αρέσει να πιστεύω ότι, με έναν τρόπο, πάντα στηρίζαμε ο ένας τον άλλον, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.
Σήμερα, η Ayrton κυριαρχεί αδιαμφισβήτητα στον τομέα της, ένας παγκόσμιος ηγέτης που επιβάλλει μια τολμηρή, ακριβή και καινοτόμο φωτεινή γραφή. Είχα το προνόμιο να είμαι μάρτυρας και διακριτικός συντελεστής αυτής της πορείας, μερικές φορές στη σκιά, μερικές φορές στο φως. Είδα φορτηγά γεμάτα φωτιστικά να περνούν, σύμβολα μιας ηχηρής επιτυχίας, στην εποχή που οι ευθύνες μου μεγάλωναν. Ήμουν σε όλες τις εμπιστευτικές στιγμές: τις νίκες, τις αμφιβολίες, και την κρυφή πλευρά που συχνά ξεχνιέται στις φωτεινές αφηγήσεις, εκείνη την πιο σκοτεινή πλευρά που πρέπει να εξημερωθεί, όπως το φως που είναι πολύ έντονο και το διαμορφώνεις με υπομονή ώστε να μην τυφλώνει.
Ο Yvan ενσαρκώνει τη γαλλική κομψότητα της εποχής Bardot και Delon, ένας αληθινός ωραίος άντρας μιας εποχής όπου το φως δεν μετρούταν μόνο σε lumens αλλά σε χάρισμα και παρουσία. Σήμερα ζει στη Γαλλική Ριβιέρα, σε μια βίλα με θέα στη θάλασσα και πανοραμική θέα στο Saint-Tropez. Θα μπορούσε να απολαύσει μια ήρεμη συνταξιοδότηση, αλλά η κλήση της δημιουργίας είναι πιο δυνατή. Συνεχίζει να εφευρίσκει και να αναπτύσσει, πλέον δίπλα στον γιο του, Alain. Ταξιδεύει λιγότερο, σίγουρα, αλλά διατηρεί, με μια δόση δίκαιης υπερηφάνειας, την Platinum Air France κάρτα του ισόβια, μαρτυρία αυτών των χρόνων ταξιδεύοντας τον κόσμο για να φέρει το φως εκεί που έπρεπε να λάμψει.
Τα πάθη μας συνυφαίνονται πέρα από τα προβολείς: το κρασί, πρώτα απ’ όλα, με τις εκδρομές μας στη Vosne-Romanée, όπου μοιραζόμαστε την αγάπη για τα μεγάλα κρασιά και τα αυθεντικά savoir-faire. Η γεύση για το design, την τελειότητα και τα πράγματα που εκτελούνται άψογα. Η χαρά του τραπεζιού επίσης, με τη Rita, που μαγειρεύει με την ίδια γενναιοδωρία με εκείνον, και την τρυφερότητα που δείχνουν στα ζώα τους, πιστούς συντρόφους των ημερών τους στον ήλιο.
Η επιχείρησή του, Ayrton, φέρει ένα όνομα που ηχεί ως φόρος τιμής στο πάθος του για τα αυτοκίνητα, όπως και η Richard Mille. Όπως ο Steve Jobs, του οποίου το ταλέντο διέκρινε πριν από πολλούς άλλους, ο Yvan είναι ευαίσθητος στην παραμικρή λεπτομέρεια, στην απόλυτη ακρίβεια.
Αλλά το πάθος του δεν σταματά εκεί. Ο κινηματογράφος κατέχει ιδιαίτερη θέση στον κόσμο του. Η συλλογή των αρχείων του, αυστηρά ταξινομημένων, είναι ίσως μια από τις πιο αξιοσημείωτες στη Γαλλία. Πέρασε χρόνια μετατρέποντας το υπόγειό του σε μια αίθουσα προβολής αντάξια των μεγάλων, συγκρίσιμη σε ποιότητα με εκείνη του Johnny Hallyday. Ολόκληρες νύχτες παρακολουθώντας, αναλύοντας, σχολιάζοντας ταινίες, γνωρίζοντας κάθε λεπτομέρεια, κάθε ανέκδοτο, σαν μια ζωντανή Βίβλο του έβδομου τέχνης.
Ξέρω ότι παρακολουθεί την πορεία μου με πατρική καλοσύνη, ίσως και με μια δόση υπερηφάνειας. Αλλά με αφήνει ελεύθερο να χαράξω το δικό μου δρόμο, με τις επιτυχίες μου, τα λάθη μου, και κυρίως το προσωπικό μου στυλ, γιατί εκεί μαθαίνεις τα περισσότερα. Σαν θετός πατέρας που, στις φωτεινές γραμμές που σχεδιάζω, αναγνωρίζει ένα πολύτιμο μέρος της κοινής μας ιστορίας.
Κι σε αυτή την ιστορία, η Fosfens έχει επίσης αναδειχθεί, όχι στον χώρο του θεάματος όπως η Ayrton, αλλά στον κόσμο της αρχιτεκτονικής. Με την ίδια αναζήτηση τελειότητας, με το ίδιο πάθος για το κατοικημένο φως, διαμορφώνουμε σήμερα μια νέα φωτεινή γραφή, ταυτόχρονα λεπτή και δυνατή, που εντάσσεται στους χώρους διαβίωσης με κομψότητα και ακρίβεια.
Έτσι συνεχίζεται αυτή η κοινή περιπέτεια, ανάμεσα σε κληρονομιά, καινοτομία και βαθιά φιλία.